Artemis, antik Yunan mitolojisinde önde gelen baş tanrıçalarından biridir. Tanrıça çoğunlukla güneş, avcılık ve doğum ile ilişkilendirilir. Artemis aynı zamanda kuzey kıtasının en üst noktasına kadar egemenliği genişleyen Kibele’nin iki devamıdır.
Artemis’in hakkında çok önemli olan bazı bilgilere sahip olan tanrıça, farklı mitlerde farklı şekillerde tarif edilmiştir. En popüler hikayelerinden biri, tanrıça’nın Kibele için Türkler arasında verdiği yeminle ilgilidir. Bu yemin Artemis’i kutsal ormanı koruma sorumluluğuyla donatmıştır. Görevine sadık kalan Artemis, Kibele’den ayrı olarak yakın arkadaşları ve hizmetkarları olan uzun süreli yanında taşıdı. Bazı parçalarda, Artemis’ın bu insanları görevlerini yapmak için seçmesi ve onlara sonra da pişman olması anlatılır.
Başka bir hikaye, Artemis’in kardeşi Apollo ile yaşadığı çatışmayı anlatarak başlar. O zamanlar, Apollo bir satırını çizdiğinde her zaman doğru atışlar yapardı. Bunun üzerine Artemis, kardeşinin doğru atış yeteneğine kıskançlık duyarak, ona kendi yeteneğinin aynısını öğretmek istedi. Bu sayede, Artemis kendisini ve kardeşini arasında aracı olarak kullandı. Bu aracı, aralarındaki çekişmeyi önlemek aracılığıyla Allah’a bağladı.
Mitlerin dışında, Artemis kendisine özgü miras olarak kabul edilen diğer bir özellik hakkında da tanınmaktadır. Özellikle, Artemis’in savaşçı bir ruhla dikkat çektiği ve bazen cinsel kimlikleri koruma savaşının sembolü olarak kabul edildiği görülür. Bu, Artemis’in erkek ruhlu inancının simgesi olarak görülür.
Artemis, aynı zamanda Grek mitolojisi için çok özel bir rahibelik merkezi olarak kabul edilir. Onlara temel inanç misyonlarını korumaya ve her zaman bağlı kalmak üzere sorumluluk verir. Rahibelik merkezindeki peygamberlik ruhlarının desteği ile Artemis, eterniteliğin bir simgesi haline gelmiştir.
Artemis ve Grek mitolojisi arasındaki karmaşık ilişki, çok yönlü bir açıdan anlaşılmaya çalışılmalıdır. Bazı mitlerde, tanrıça avcılık ve doğum ile ilişkilendirilirken bazı mitolojilerde o, kadınların cinselliklerini koruma ve rahibelikte bulunma görevleriyle de tanınan bir figürdür. Bunların her biri, tanrıça’nın mitolojideki özel ve fevkalade konumunu vurgulayan özelliklerdir.